Hooi versus kuilgras

Op heel veel stallen krijgen de paarden in Nederland kuilgras (voordroog, kuilvoer of ingekuild gras). Dat is voor de meeste eigenaren het makkelijkst om te geven, hier is namelijk minder van nodig, omdat er teveel (verkeerde) voedingsstoffen in zitten (hier gaan we later nog dieper op in), het is makkelijker op te slaan omdat het in plastic verpakt is en het is makkelijker verkrijgbaar in Nederland, omdat het proces om het te verkrijgen sneller gaat. Hierdoor liggen de prijzen ook een stuk lager dan voor hooi.

Toch zitten er voor de paarden veel nadelen aan, ik zal er een aantal opnoemen.

Het bevat vaak moeilijk verteerbare eiwitten, overvoeding is sneller mogelijk en het is vaak beschimmelt doordat pakken open zijn gegaan.  Daarnaast is het fermenteren van het kuilgras slecht voor de darmen van het paard. Een paard heeft enkele dagen tot enkele weken nodig om te wennen aan het kuilgras, echter doordat elke baal kuilgras in een andere fase zit met betrekking tot fermenteren , is het voor het paard bijna onmogelijk te wennen aan het kuilgras, wat tot gevolg heeft dat het paard dunne en/ of natte mest  produceert.

Een paard eet van nature ongeveer 14-16 uur per dag, dat kan niet met kuilgras, maar alleen met hooi. In hooi zitten weinig eiwitten, bevat minder suiker en is minder zuur en heeft een hoog vezelgehalte wat goed is voor het paard. De darmen worden langer gestimuleerd doordat er meer prik/ structuur aan zit. Op hooi kauwt een paard dan ook gemiddeld wat langer, dit komt het gebit maar ook de speekselproductie ten goede. Speeksel zorgt dat de vertering goed op gang komt en zorgt voor een goede doorstoom van de voedselbrij. Speeksel neutraliseert maagzuur. De “prik” en structuur stimuleren ook de darmwand waardoor deze geactiveerd wordt zijn werk goed te doen. Hooi zorgt dus voor een gezond en goed werkend verteringsstelsel.

Hooi bevat gemiddeld minder suiker dan kuilgras. Tegenwoordig zijn er veel dikke paarden, een lager suiker in het ruwvoer is dan gewenst.  Met suiker kan een paard niet zo goed overweg. Suiker zorgt voor een hoger bloedsuiker, daardoor moet er meer insuline geproduceerd worden. Insuline transporteert het suiker naar de cellen waar het gebruikt kan worden als energie. Bij veel pieken en dalen of langdurig hoog bloedsuiker kunnen de cellen ongevoelig worden voor insuline, dat heet insulineresistentie. Het suiker wordt in dat geval op een andere manier verwerkt en omgezet in vet. Een deel van het suiker in ruwvoer is fructaan. Fructaan kan door een paard niet in de dunne darm afgebroken worden en stroomt door naar de dikke darm. Daar verstoort het de darmflora wat kan leiden tot hoefbevangenheid.

Met het voeren van kuilgras schuilt het gevaar van botulisme. Botulisme is een vergiftiging door de stof botuline. Deze stof wordt geproduceerd door een bacterie in dode dieren. Deze bacterie vermenigvuldigd zich snel in een eiwitrijke en zuurstofarme omgeving. Wanneer er een dood dier in de baal kuilgras terecht komt is dit een ideale omgeving voor de bacterie. Bederf door deze bacterie is niet zichtbaar of te ruiken.

Door het fermentatieproces is kuilgras zuurder dan hooi. Daling van de zuurtegraad in het verteringsstelsel van het paard kan er voor zorgen dat er goede bacteriën afsterven. Daarnaast heeft het een negatief effect op de darmwand waardoor je “water bij de mest” kan krijgen. Hierdoor wordt ook de productie van B-vitaminen en vitamine K welke door de darmwand gemaakt worden beperkt. kuilgras wordt zuur omdat door het fermentatie proces suiker omgezet wordt in melkzuur. Hoe natter de kuil, hoe meer fermentatie en hoe zuurder het ruwvoer wordt.

Op de Iron Horse Ranch voeren wij onbeperkt hooi. Dit hooi is GMP+ gecertificeerd en komt vaak uit het buitenland, daar het Nederlands gras minder geschikt is, vanwege het hoge suikergehalte.  Wij vinden het belangrijk dat het paard het beste ruwvoer krijgt!

Arian